خواندن کتابی به نام بیشعوری اثر خاویر کرمنت، خالی از لطف…
خواندن کتابی به نام بیشعوری اثر خاویر کرمنت، خالی از لطف نیست، بخشهایی از آن عجیب اطرافمان هر روز تکرار میشود :
– اگر عدالتی وجود می‌داشت دادگاهها باید به معلمها هم اجازه می‌دادند که علیه دانش‌آموزان تنبلشان به خاطر گرفتن وقت و آسیب زدن به اعصابشان شکایت کنند. ص145
– واقعیت آن است که آدمهای درست و حسابی زیادی مشغول به تدریس در مدارسند اما دیوان سالارانی که برای معلم تعیین تکلیف می‌کنند که چه چیز را چگونه درس بدهند کار را خراب می‌کند از اینجاست که بیشعوری گسترش می‌یابد. ص163
– وقتی که فارغ التحصیلان دبیرستانهای ما در خواندن و نوشتن معمولی هم لنگ می‌زنند مدارس ما بی شعور شده‌اند.
– وقتی که می‌توان معلمها را بخاطر تنبیه دانش‌آموزان بی تربیت از مدارس اخراج کرد اما آن دانش‌آموزان همچنان به حال خود رها هستند تا به رفتارشان ادامه دهند مدارس ما بی شعور شده‌اند.
– وقتی که مسئولان مدرسه مجبورند برای برنامه‌های فوق برنامه و جنبی بیشتر از کیفیت آموزش وقت بگذارند تمام جامعه‌ی ما بی شعور شده است. ص164
+ همواره سوالی که ذهنم را به خود مشغول ساخته بود این بود که چرا اعتراضات فرهنگیان از جانب وزیر بدون پاسخ ماند؟ جوابم را در ص 63 کتاب یافتم آنجا که می‌نویسد: در دولت هر چه قدر کسی بتواند بهتر و ظریفتر خواسته‌های مردم را نادیده بگیرد مقام بالاتری را از آن خود می‌کند.
????
———————————————-
قدری تحمل همراه با سکوت
برای جوابه ص 63 کتاب
????
———————————————-
عالی???
———————————————-
این کتاب فوق العاده است ارزش خوندن داره و تامل بر انگیزه باید حتما به بعضی ها یک جلدش رو هدیه داد