هيچكس خودش را در هيچ رابطه اى مقصر نميداند… همه ى ما…
هيچكس خودش را در هيچ رابطه اى مقصر نميداند…
همه ى ما آنقدر غرور داريم…
كه هميشه حق را به جانبِ خودمان می دانيم…
از نظر خودمان،فرشتگانى هستيم،
كه داشتيم زندگيمان را می كرديم
كه يک نفر آمد…
و ما را با خاک يكسان كرد و رفت…
داخلِ شعرها…
داخلِ متنها می گرديم…
دنبالِ جمله اى كه طرف مقابل را بكوبد و ما را مظلوم ترين آدمِ دنيا نشان دهد…
گاهى يادمان ميرود…
آدمى كه الان می خواهيم سر به تنش نباشد،
تا ديروز پُزَش را به عالم و آدم ميداديم…!
كمى انصاف شايد